بررسی اثر داروی آمیودارون بر مرگ سلولی سویه های استاندارد انگل لیشمانیا ماژور و لیشمانیا تروپیکا

لیشمانیازیس، یک بیماری تک یاخته ای است که از مشکلات مهم بهداشت عمومی در جهان محسوب می شود. گلوکانتیم و پنتوستام تزریق شده به روش عضلانی، مهم ترین دارویی هایی هستند که برای درمان بیماری بکار می روند، اما باتوجه به سمیت و مقاومت آن ها، محدودیت های معنی داری پیدا کرده اند؛ بنابراین وجود داروی شیمیایی جدید، در کنترل بیماری می تواند نقش مهمی داشته باشد. هدف از مطالعه ی حاضر، ارزیابی اثر سیتوتوکسیسیتی آمیودارون بر لیشمانیاماژور و لیشمانیاتروپیکا و تظاهرات مرگ برنامه ریزی سلول بوده است. روش رنگ سنجیبرای ارزیابی زنده مانی لیشمانیاماژور و لیشمانیاتروپیکا استفاده شد و نتیجه به صورت ic50بیان گردید. برای بررسی مرگ سلولی، از رنگ آمیزی انکسین- وی- فلوس استفاده شد و با facsآنالیز گردید. آنالیز کیفی خردشدن dnaژنومی نیز انجام شد و در ژل آگارز، الکتروفورز گردید. بعلاوه برای مشاهده تغییرات مورفولوژیک سلول، از میکروسکوپ نوری استفاده شد.ic50در این مطالعه برای لیشمانیاماژور و لیشمانیاتروپیکا به ترتیب 81 و 55 میکرومولار پس از 48 ساعت انکوباسیون بدست آمد. در هر دو سویه لیشمانیاماژور و لیشمانیاتروپیکا، آمیودارون باعث القای مرگ سلولی گردیده بود. تظاهرات آپوپتوز به صورت چروکیده شدن سلول، خرد شدن dnaو در سطح قرار گرفتن فسفاتیدیل سرین، مشاهده شد. نتایج مطالعه نشان داد که آمیودارون باعث القای آپوپتوز در عوامل لیشمانیوز پوستی می گردد.